De analyse start met een berekening van de benodigde oppervlaktes voor de school tegenover de gevraagde oppervlaktes. Vanuit de conclusie dat er méér bebouwbare oppervlakte nodig is dan gevraagd, wordt er verder gezocht naar overlappingen en groeperingen van functies om de gevraagde oppervlakte niet te overschrijden.
Een tweede berekening herberekent de benodigde oppervlaktes via clustering, en een derde berekening optimaliseert dit resultaat door het schuiven en samenvoegen van verschillende clusters. Op deze manier komt er een maximum aan circulatieruimte vrij, die kan worden ingezet om ook buiten de klassen te kunnen leren (fig.1).
De krappe oppervlaktes worden
de inzet van multifunctionele ruimtes.
Een multimediaruimte wordt zo gekoppeld aan de circulatie, en wordt op zijn beurt overdekte speelruimte. Ook bergruimte en de nodige ruimte voor naschoolse opvang wordt bij de circulatie voorzien, om zo polyvalent gebruik te stimuleren.
De studenten hebben de krappe opgegeven oppervlaktes niet simpelweg naast zich neer gelegd. Ze worden de inzet van een onderzoek naar multifunctioneel, toekomstgericht gebruik van schoolruimtes.