Een school geënt
op het woonprogramma
Het masterplan gaat uit van de sterke lineaire structuur van de bestaande gebouwen op de site. Op het terrein wordt een variatie van korte straten ingeplant. Tussen de verschillende huizenrijen is publieke ruimte voorzien die dienst kan doen als parkje of speeltuin. De studenten ontwerpen verschillende woontypologieën van verschillende grootte en vorm. Deze kunnen op verschillende manieren geschakeld worden (fig.1).
Dit zorgt voor een divers straatbeeld en definieert de publieke en private buitenruimtes (fig.2). Door de flexibiliteit van de gekozen typologie kan het nieuwe schoolgebouw in principe overal in het bouwblok ingeplant worden. Het wordt ingeplant tegenover het hoofdgebouw, de oude gebouwen worden afgebroken en het terrein wordt mee verkaveld. Het schoolgebouw toont zich als een grotere variante op deze schakeling. De toegang van de school is dan ook een korte straat, waarlangs speelplaatsen –de publieke ruimtes van de school- en twee schoolvleugels met inkom liggen (fig.3).
De inplanting van de school
in het stratensysteem laat
verschillende gebruiken toe.
De school kan uitbreiden door klaslokalen te bouwen op het dak van de voorziene volumes, en ook de achterste speelplaats kan gebruikt worden om extra klaslokalen te voorzien (fig.4). Deze uitbreiding gaat steeds mee in de lineaire stratenstructuur van de verkaveling. Door deze uitbreidbaarheid en de inpasbaarheid van het gebouw in de structuur van de verkaveling kan de school in de toekomst ook een andere functie huisvesten die inspeelt op de omgeving.
Aan het einde van deze semi-private speelplaats/straat wordt een nieuwe sporthal voorzien. Haar inplanting in het bouwblok en het stratensysteem laat toe dat ze zowel door de leerlingen van het technisch onderwijs, door de leerlingen van de rechttegenovergelegen hoofdcampus, als door buurtbewoners gebruikt kan worden (fig.5).
