Een groenzone in relatie
met de school en de omgeving
De bestaande schoolsite van het Sint-Bernardus-instituut wordt met twee andere scholen uitgebreid tot een heuse scholencampus. De site bevat verschillende gebouwtypologieën, van degelijke schoolgebouwen tot prefab klaslokalen die in slechte staat verkeren. Ze wordt gekenmerkt door een grote groene buitenruimte en een achterliggend park. In de analyse wordt ingegaan op de pertinentie van een reorganisatie van de site en de gemeenschappelijke functies. Het maximaal behoud van de groene ruimte, al dan niet in relatie tot het achterliggende park, is hierbij van groot belang.
De ontwerpopdracht van de studenten is opgevat als een ontwerpend onderzoek. Op een systematische manier worden verschillende volumestudies op het terrein uitgetest. Dit resulteert in een aantal extreme invalshoeken en modellen als vertaling van het gevraagde programma en het behoud van de groenzone. Het geselecteerde ontwerp bespreekt een concentratie van het programma in één gebouw.
Het gebouw komt zo op schaal van zijn omgeving te liggen en doet de schoolsite inpassen in een groter geheel van de omliggende bebouwing, het park en de schoolsite. Een tweede ontwerp ontwikkelt een groene middenzone waar de verschillende schoolgebouwen en het achterliggende park op aansluit. De schoolsite wordt hierbij echter als entiteit op zich behandeld. Een derde oplossing schuift een ondergronds schoolgebouw naar voor. De groenzone wordt zo gemaximaliseerd, maar ruimtelijke relaties tussen school en groen worden geminimaliseerd. Een laatste model splitst de verschillende groenzones op voor verschillende gebruikers, met een gamma aan verschillende relaties tussen groen en school.
Als onderdeel van een groepsgebonden uitwerking van diverse oplossingen wordt de relatie gelegd mbt tot ruimtelijke kwaliteiten, architecturale uitwerking, relaties met ongeving en school. naar de andere voorgestelde ontwerpen.